Zaproszenie do obejrzenia wystawy

Jedność narodów w służbie medycyny weterynaryjnej

Wystawa fotograficzna w Galerii pod Schodami

Budynek Biblioteki Głównej SGGW, wejście C, parter

W poniedziałek, dn. 19.12.br., w Galerii Pod Schodami zlokalizowanej w przytulnym i nowoczesnym hallu Biblioteki Głównej SGGW, wyeksponowano poruszającą i zarazem napawającą wielkim optymizmem wystawę planszową, będącą dokumentalną relacją fotograficzną z pobytu przedstawicieli nauk medycyny weterynaryjnej SGGW w Senegalu. Wyjazd i obecność polskich naukowców w zachodnioafrykańskim kraju była spowodowana realizacją wspólnego projektu we współpracy z Fundacją Nauka dla Rozwoju i Międzypaństwową Szkołą Nauk i Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu w Dakarze.

To nie pierwszy taki przypadek, kiedy naukowcy z SGGW i badacze z różnych stron świata zjednoczyli swe siły, aby zapewnić maksymalny rozwój nauk weterynaryjnych, rozwój na najwyższym poziomie, adekwatny do potrzeb zmieniającego się świata, w tym także biosfery i fauny, które analogicznie przekształcają się w sposób bardzo dynamiczny w związku z nieodwracalnymi zmianami klimatycznymi, gatunkowymi i genetycznymi.

Dlatego tym bardziej tego typu integracje środowisk intelektualnych o zasięgu międzynarodowym zyskują niepodważalną wartość i nie bagatela kolosalne znaczenie.  Stanowią powszechne dobro, ułatwiające i potęgujące rozszerzanie perspektywy globalnej celem ratowania i ochrony życia we wszelkich możliwych jego przejawach, sprzyjające wymianie myśli naukowej i bezcennych doświadczeń wśród wykwalifikowanych reprezentantów dziedziny naukowej, jaką jest weterynaria.

Wystawa opatrzona tytułem „Doskonalenie standardów nauczania akademickiego w zakresie diagnostyki i leczenia chorób w Senegalu”, mówi o wszystkim i objaśnia wszystko, co stanowiło zasadniczą istotę projektu. Wsparcie merytoryczne w zakresie podwyższania jakości kształcenia na poziomie akademickim, wskazanie nowoczesnych metod pracy laboratoryjnej przy użyciu sprzętu najwyższej klasy, ukazywanie właściwych ścieżek rozwoju zawodowego, nauczania i kierowania umysłami adeptów weterynaryjnych w kolejno następujących po sobie etapach dydaktyczno-edukacyjnych, wniosło wiele pozytywnych zmian dla szkoły w Dakarze.

Dzięki tak szeroko podjętej inicjatywie, zrealizowanej z pełnym zaangażowaniem, pasją i poświęceniem wszystkich osób zjednoczonych w kolektywie, udało się wyremontować laboratoria, odpowiednio je wyposażyć i do tego jeszcze przeszkolić senegalską załogę pracowników uniwersytetu, włącznie z gronem studenckim, które stanowi o przyszłości i kolejnych fazach rozwojowych weterynarii w tym regionie geograficznym.

Na planszach ukazujących wielobarwne kadry można prześledzić starania polskiej i senegalskiej grupy akademików o utrzymanie takiego pułapu pracy naukowo-zawodowej, który ułatwi wspinanie się na wyżyny osiągnięć w danym fachu przy ogólnie dostępnych środkach i możliwościach, wypracowanie optymalnych technik działania sprzyjających ratowaniu Pacjentów poddawanych leczeniu, w tym także szlifowaniu umiejętności analitycznych i zdolności praktycznych.

Wystawa porusza do głębi, bo naocznie pokazuje, że nawet pomimo mniej sprzyjających okoliczności i możliwości technologicznych jakimi dysponują kraje mniej zamożne, panuje wśród miejscowej grupy zawodowej wielka i przemożna chęć rozszerzania wiedzy w obszarze nauk weterynaryjnych, bezustannego pogłębiania jej, a nade wszystko potrzeba pełnienia Służby Weterynaryjnej. Służby, bo czy można mówić i myśleć inaczej w przypadku diagnozowania i leczenia chorób u Istot wymagających opieki ze strony ludzkiej? To oczywiście retoryka, która jedynie podkreśla i uwypukla fakt, że to człowiek w największym stopniu przekształcający środowisko naturalne jest zarazem najbardziej odpowiedzialny za jego ochronę, ochronę życia na Ziemi, natury w formie ożywionej i nieożywionej.

Jednocześnie ekspozycja napawa wielkim i pogodnym optymizmem, albowiem pokazuje, że dzięki wzajemnej pomocy i kooperacji między krajami, nawet tak odległymi jak Polska i Senegal, jest możliwe wzmocnienie poczucia autentycznej wspólnotowości i brania odpowiedzialności za losy naszej planety.

Od strony czysto formalnej ujęcia pokazują pracowników nauk weterynaryjnych Uniwersytetu w Dakarze i polską ekipę naukową, w różnych momentach przejawianej aktywności. W pracowniach, laboratoriach, salach wykładowych. Pozostających w skupieniu nad zagadnieniami i problemami badawczymi, w stanach największej radości z powodu dobrze spełnianej misji oraz dumy wynikającej z racji powziętego i wykonywanego zawodu.

A przy tym nie można pominąć obecności akcentów etnicznych w poszczególnych kadrach, podkreślających dziedzictwo kontynentu afrykańskiego z jego soczystymi, nasyconymi barwami mieniącymi się w pełnym-zenitalnym słońcu.

Wystawa nie jest zbyt obszerna, lecz tkwi w niej mocne przesłanie i kwintesencja działań współczesnego świata nauki, takiego w którym sylwetki osobowe pracowników SGGW „rysują” się w pełni jasności i mocy sprawczych, ułatwiających podążanie w kierunku znaczącego postępu i rozszerzania granic poznania, budującego rozległą świadomość w narodach i umysłach ludzkich.

Stronę polską z posłannictwa SGGW reprezentowali: dr hab. Marta Mendel, obecnie prorektor ds. współpracy międzynarodowej, także dr Justyna Bartosik, lek. weterynarii Magdalena Wysmołek ora dr Marek Kulka z Instytutu Medycyny Weterynaryjnej SGGW.

Punktem kulminacyjnym, wieńczącym w piękny sposób trudy i wysiłki włożone w realizację wszystkich założeń projektu było uroczyste otwarcie laboratoriów badawczych z udziałem uczestników projektu, przedstawicieli placówek dyplomatycznych, lokalnej prasy oraz członków społeczności akademickiej w Dakarze.

Zachęcamy do odbycia podróży mentalnej w stronę afrykańskiego lądu, poświęcenia kilku minut i zapoznania się z tą inspirującą wystawą. Aby przekonać się, jak głęboki DUCH WSPÓLNOTY unoszący się ponad czasowością i strefowością geograficzną, wpływa na pozytywne zmiany w rzeczywistości, przekładające się także na duchowość mikro i makro wymiarów naszego globu.

Serdecznie zapraszamy!