Poczet Rektorów SGGW

Urodził się 12 października 1947 r. w Żyrardowie.

Studia na Wydziale Weterynaryjnym SGGW ukończył w 1971 r., uzyskując tytuł lekarza weterynarii. W latach 1971-1972 pracował w Instytucie Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu, w latach 1972-1977 w Instytucie Hematologii w Warszawie, a od 1977 r. na Wydziale Weterynaryjnym SGGW. W 1974 r. uzyskał stopień doktora nauk weterynaryjnych na podstawie rozprawy doktorskiej „Wpływ K i Na nadczynność oddechową tkanek i stężenie tych elektrolitów we wczesnym okresie doświadczalnego oparzenia”. Stopień doktora  habilitowanego nauk weterynaryjnych w zakresie fizjopatologii uzyskał w 1979 r. na podstawie dorobku naukowego i pracy habilitacyjnej „Ocena wczesnego stosowania płynów
uzupełniających w hamowaniu procesów wstecznych w ranie oparzeniowej u szczura”, za którą uzyskał indywidualną nagrodę naukową Wydziału V PAN. W 1991 r. otrzymał tytuł profesora nauk weterynaryjnych, a stanowisko profesora zwyczajnego w 1995 r.

Przez okres 24 lat pełnił w SGGW wiele funkcji. W latach 1984-1986 byt prodziekanem, a następnie w latach 1986-1990 i 2002-2008 dziekanem Wydziału Medycyny Weterynaryjnej. Od 1988 do 1993 r. był kierownikiem Katedry Chorób Wewnętrznych z Kliniką. W latach 1990-1996  sprawował funkcję prorektora, a w 1996 r. został wybrany na rektora Uczelni. Funkcję tę sprawował przez dwie kadencje do 2002 r.

W okresie 1981-1992 przebywał łącznie 3 lata jako visiting professor lub visiting scientist na  amerykańskich uniwersytetach.

Jego dorobek naukowy do chwili obecnej obejmuje łącznie 543 pozycje, opublikowane m.in. w polskich, amerykańskich, norweskich i niemieckich czasopismach naukowych, w tym 161 prac twórczych, 270 doniesień na krajowe i międzynarodowe konferencje, artykuły i prace przeglądowe, 105 ekspertyz i recenzji, a także współautorstwo 7 podręczników i tłumaczeń. Jest promotorem 9 zakończonych przewodów doktorskich. Uzyskał specjalizacje w dziedzinie „weterynaryjna diagnostyka laboratoryjna” (1997) oraz diagnosty laboratoryjnego (2003).

Główne kierunki badawcze obejmują zagadnienia związane z: patofizjologią rany oparzeniowej, poznawaniem mechanizmu paradoksu immunologicznego w gruczole mlekowym i mechanizmu miejscowej odporności w układzie rozrodczym i oddechowym, wpływem zaburzeń metabolicznych na odporność komórkową, określaniem wpływu wybranych ksenobiotyków na stan odporności oraz wpływu stresu oksydacyjnego na stan zdrowia i produkcyjność u zwierząt.

Pełniąc funkcję rektora wniósł historyczny wkład w rozwój Uczelni poprzez zgromadzenie środków finansowych, które pozwoliły na wybudowanie m.in. bazy lokalowej dla 8 wydziałów oraz kompleksu rekreacyjno-sportowego, nowego akademika i pierwszej części Biblioteki Głównej, a takie wybudowanie i modernizację obiektów w zakładach doświadczalnych w Rogowie, Wilanowie i Konstancinie.

Jako rektor SGGW był również inicjatorem i promotorem nadania w 2001 r. tytułu doktora honoris causa papieżowi Janowi Pawłowi II. Był także inicjatorem nadania imienia hrabiego Edwarda Raczyńskiego całemu kampusowi SGGW na Ursynowie (2001), nadania imion wybitnych profesorów SGGW budynkom na terenie kampusu oraz zapewnienia przy sprzedaży ziem w Wilanowie, należących do SGGW, możliwości wybudowania przez Kościół na tym terenie Świątyni Opatrzności Bożej. Zapoczątkował uruchomienie studiów  anglojęzycznych dla cudzoziemców na kierunku weterynaria, które zainaugurowano w 2007 r. na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej podczas jego kadencji dziekańskiej.

Do najważniejszych funkcji, które pełnił do 2015 r. należą: wiceprezes (2001-2003), prezes (2004-2006) oraz sekretarz naukowy (2007-2009) Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych: od 1994 r. członek, a następnie sekretarz (1990-1996)
oraz przewodniczący (od 2003 r.) Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN; przewodniczący Konferencji Rektorów Uczelni Rolniczych (1999-2002); członek Rady Naukowej Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN (1990-1992): współzałożyciel i
pierwszy prezes Polskiego Stowarzyszenia Bujatrycznego (2000-2003); przewodniczący zespołu ekspertów do opracowania standardów kształcenia na kierunku weterynaria przy Ministrze Edukacji Narodowej l Sportu (2005-2006); przewodniczący Komisji ds. Specjalizacji lekarzy Weterynarii i Krajowy Kierownik Specjalizacji w dziedzinie „weterynaryjna diagnostyka laboratoryjna” (od 2008 r.); członek Centralnej Komisji ds. Stopni I Tytułów (od 2010 r.); członek Rady Naukowej Państwowego Instytutu Weterynarii – PIB (od 2011 r.); członek Rady Naukowej Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu (od 2011 r.).

Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Krzyzem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem
Komisji Edukacji Narodowej, Srebrnym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Złotą Odznaką „Za Zasługi dla SGGW”,
Złotą Odznaką ZNP, odznakami: „Zasłużony dla Leśnictwa”, „Zasłużony dla Rolnictwa”, „Zasłużony dla PTNW”, „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych” oraz Medalem im. M. Oczapowskiego Wydziału II PAN. Dwukrotnie
otrzymał nagrody naukowe Wydziału V PAN, dwukrotnie nagrody naukowe Ministra Nauki, nagrodę naukową ZG PTNW, sześciokrotnie nagrodę Ministra Edukacji Narodowej za działalność organizacyjną I czternastokrotnie nagrody organizacyjne Rektora SGGW. Otrzymał również nagrodę „CENTAUR Nauka-Praktyce”. W 2010 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa SGGW na podstawie uchwał rad wydziałów: Medycyny  Weterynaryjnej, Leśnego, Inżynierii i Kształtowania Środowiska.