Wernisaż wystawy „(Nie)ginące zawody”

Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy „(Nie)ginące zawody”

📅 13 czerwca 2025
📍 SGGW, Budynek Biblioteki Głównej

PROGRAM:

🕚 11:00 – Uroczyste otwarcie wystawy

🕦 11:30 – Wystąpienie kierownik projektu
dr hab. Joanny Wyleżałek, prof. SGGW
oraz kuratorów: dr Wojciecha Połecia i mgr Agaty Micek

🕚11:45 – Występ kapeli ludowej

🕛12:00–13:30 – Warsztaty z twórcami ludowymi:

▪️ Ewa Korniluk – podlaskie zdobienia domów
▪️ Andrzej Staśkiewicz – budowa ludowych instrumentów
▪️ Marek Szyszko – zabawkarstwo
▪️ Wojciech Świątkowski – wikliniarstwo

Wystawa „(Nie)ginące zawody, umiejętności i obyczaje w społecznościach wiejskich – Mazowsze i Polska Wschodnia” stanowi esencję kilkuletnich badań i działań dokumentujących oraz promujących dziedzictwo niematerialne polskiej wsi. Prezentuje bogactwo tradycyjnych rzemiosł – przede wszystkim tych związanych z obróbką drewna – oraz ukazuje ich znaczenie dla tożsamości kulturowej i ciągłości międzypokoleniowego przekazu.

Projekt realizowany był w latach 2022–2024 przez Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie we współpracy z Narodowym Instytutem Kultury i Dziedzictwa Wsi oraz Fundacją Polski Instytut Rozwoju Rodziny w ramach programu „Nauka dla Społeczeństwa” Ministerstwa Edukacji i Nauki.

Za merytoryczną koncepcję projektu odpowiadała kierownik projektu dr hab. Joanna Wyleżałek, prof. SGGW. W prace badawcze i popularyzatorskie zaangażowani byli pracownicy Instytutu Nauk Socjologicznych i Pedagogiki: dr Wojciech Połeć oraz dr Rafał Boguszewski – kierownicy zadań projektowych a także dr Iwona Błaszczak, dr Małgorzata Herudzińska, dr Arleta Hrehorowicz oraz pracownicy Instytutu Nauk Drzewnych i Meblarstwa: dr inż. Piotr Mańkowski- kierownik zadania projektowego oraz dr hab. inż. Agnieszka Jankowska, dr hab. inż. Agnieszka Laskowska, dr inż. Bogusław Andres.

Wystawa jest nie tylko wizualnym świadectwem (nie)giących zawodów i unikalnych umiejętności, ale również głosem w sprawie potrzeby ich ochrony i rewitalizacji. Poprzez połączenie tradycyjnych form ekspresji z nowoczesnymi narzędziami przekazu, stanowi próbę przywrócenia należnego miejsca wiejskiemu rzemiosłu w zbiorowej świadomości oraz inspirowania kolejnych pokoleń do czerpania z tego bogatego dziedzictwa.