Nowe obiekty w zbiorach Muzeum

RYSUNEK

Rysunek pastelami o tematyce wiejskiej w wykonaniu Jana Fryczkowskiego, absolwenta Wydziału Rolniczego SGGW z 1958 roku oraz wieloletniego członka Zarządu Stowarzyszenia Wychowanków SGGW. Prywatnie pasjonującego się twórczością artystyczną i literacką, rozwijającego swój talent od wczesnych lat młodości. Głównie za przyczyną związków rodzinnych z takimi postaciami jak Wiktor Korecki, Paweł Steller, Emil Krcha oraz wielu innych, którzy rozbudzili w nim wielkie zamiłowanie do form plastycznego autowyrażania w zakresie malarstwa oraz rysunku. Ta realizacja została podarowana kilka lat temu Pani Kustosz Muzeum SGGW, Karolinie Grobelskiej jako prezent urodzinowy.

Utrwalona scena rodzajowa ukazuje kobietę w ludowym stroju z trzymaną u boku kanką w dłoni, podczas codziennej krzątaniny w pracy na gospodarce. Kompozycja odznaczająca się wyjątkową wielobarwnością powstała według znanego pierwowzoru na ilustrowanej okładce czasopisma „Tęcza” z 1929 roku. Jej autorką była malarka Maria Molly Bukowska, która współpracowała z tygodnikiem w latach 1929-1933.

Obydwie wersje łączy ten rozkład poszczególnych elementów, jak również bogata kolorystyka obejmująca gamę barw zimnych i ciepłych, intensywnych i nasyconych, czystych i zmieszanych, podstawowych i pochodnych. Przypominając swoją stylistyką o wielkim zainteresowaniu ludowością wśród twórców dwudziestolecia, chętnych do prezentowania jej przejawów w różnorakich formach, ukazywania zwyczajów, tradycji i obyczajowości, wychwalających wartość ciężkiej pracy i walory życia na wsi przypominającego sielską idyllę na przyrodniczym łonie. Wym. 30 cm x 21 cm.

KLUCZE

Pęk metalowych kluczy używanych dawniej od otwierania zamków w Bibliotece SGGW z siedzibą znajdującą się jeszcze przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Służących aż do przeprowadzki w 1998 roku do nowej lokalizacji na Kampusie Ursynowskim.

Zbiór obejmujący 39 obiektów zróżnicowanych formą i wielkością, w całości został przekazany do Muzeum przez Pana Marka Drewnowskiego, wieloletniego kierownika Oddziału Udostępniania Zbiorów Biblioteki Głównej SGGW, obecnie emerytowanego pracownika Uczelni. Dzięki dużej przezorności i jasno ukształtowanej świadomości, że warto i należy starać się o zachowanie jak największej liczby pamiątek po „Rakowieckiej”, trafiły one do naszych zbiorów.

Dziękujemy!

INTARSJE

Trzy intarsje w formie obrazków, wykonane kilkanaście lat temu przez studentów SGGW na kierunku Technologia Drewna, w specjalności Konserwacja Drewna Zabytkowego pod kierunkiem prof. Ireny Swaczyny. Dwie kompozycje z pejzażową sceną nadmorską są niemalże identyczne ze względu na układ poszczególnych elementów przedstawieniowych. Trzecia z dekoracją floralną odróżnia się od pozostałych.

Łącząc kilka gatunków drewna o zróżnicowanej kolorystyce i właściwościach fizyko-chemicznych, zawiera umieszczony pośrodku motyw roślinny cechujący się wielką ozdobnością. Stylizacja została zaprezentowana w kontrastowej, jasno-ciemnej relacji chromatycznej, zbliżonej na palecie do odcieni écru i stonowanego brązu. Z bujnymi i rozłożystymi płatkami wyraźnie odcina się od tła w barwie olchy z dobrze uwidocznionymi słojami. Wzdłuż krawędzi poprowadzono dodatkowe obramowanie ujmujące całą kompozycję, powstałe z dwóch gatunków drewna, najpewniej hebanu oraz sosny, na co wskazuje ich kolorystyka. Powierzchnia o znacznym połysku w wyniku użycia lakieru, podkreśla naturalne walory drewna oraz jego strukturę. Opisywana praca została zrealizowana przez jedną ze studentek w roku akademickim 2004/2005. Wym. 22 cm x 24,5 cm.

Kolejne dwie intarsje z malowniczym widokiem przybrzeżnym, zostały wykonane według jakiegoś dostępnego wzoru. Ukazują ten sam wycinek pejzażu nadmorskiego, lecz zastosowane gatunki drewna oraz ich połączenia barwne, zadecydowały o osiągnięciu innych efektów finalnych.

Obydwie ze scenami zorganizowanymi w orientacji poziomej, przedstawiają ptaki w locie unoszące się ponad lustrem wody. Szeroko rozłożone skrzydła pozwoliły im wznieść się wysoko i szybować w przestworzach. Linia brzegowa jest krótka, lecz jak należy się domyślać, to właśnie w kierunku stałego lądu zmierzają ci podniebni szybownicy. Strefy atmosfery, akwenu wodnego oraz ziemi zostały oznaczone innymi gatunkami drzew dla wydobycia różnic między poszczególnymi żywiołami i stanami skupienia.

Pierwszy obraz cechuje węższa gama kolorystyczna, która wyraźnie dzieli zmatowioną płaszczyznę na dwie części względem linii poziomej za pomocą relacji chromatycznej w układzie jasne-ciemne. Szersza przestrzeń podniebna oraz jej jaśniejący koloryt, umiejętnie tworzą scenografię dnia, a w zasadzie jego pełni. Sylwety żurawi o delikatnym, acz znaczącym modelunku światłocieniowym są obwiedzione dość wyrazistym konturem, pozwalającym dostrzec subtelne niuanse między anatomicznymi prawidłowościami a atmosferycznością.

Drugi widok wyróżnia się innym rozłożeniem akcentów barwnych wzmagających większe poczucie dynamizmu i sugerujących znacznie późniejszą porę dnia, aniżeli poprzednio. Bliższą zachodom słońca i wrażeniom zapadającego zmroku. Ze swą połyskującą powierzchnią i kontrastowymi połączeniami wydaje się być już całkiem innym, a na pewno odmienionym widokiem pejzażowym.

Prace o wymiarach 26,5 cm x 18,5 cm zostały przygotowane w roku akademickim 2006/2007 i 2007/2008 . Wiążą się ściśle z działaniami i pracą warsztatową studentów z konserwacji drewna zabytkowego. Jednocześnie stanowiąc wspomnienie po uznanej Profesor Wydziału Technologii Drewna SGGW, która była nie tylko autorytetem w świecie naukowym, lecz także wśród młodzieży akademickiej – Pani prof. Irenie Swaczynie. Również jako pamiątki po zajęciach prowadzonych z Jej udziałem oraz uczniach, którzy doskonalili swe umiejętności pod Jej czujnym przewodnictwem.

PAMIĄTKI PO STUDIACH NA WYDZIALE TECHNOLOGII ŻYWIENIA

Pamiątki studenckie Pani Ewy Krajewskiej, wieloletniej kierownik Oddziału Gromadzenia Zbiorów Biblioteki Głównej SGGW, absolwentki na Wydziale Technologii Rolno-Spożywczej w latach 70. ubiegłego wieku. Podarowane do zbiorów Muzeum odnoszą się do dwóch ważnych i jakże przełomowych momentów związanych z procesem edukacji i zdobywania wiedzy na poziomie wyższym. Etapu planowania rozpoczęcia studiów na kierunku żywieniowym w SGGW oraz ich pomyślnym zakończeniu.

Karta wstępu dla kandydatów na studia z terminem ważności od 2 do 18 lipca 1971 r., wypisana na nazwisko panieńskie EWA ŚLIWCZYŃSKA i opatrzona numerem 428, z własnoręcznym podpisem, pieczątką Sekretariatu Wydziału Technologii Rolno-Spożywczej i fotografią legitymacyjną. Wym. 14,4 cm x 10,2 cm.
Zaproszenie dla mgr inż. Ewy Śliwczyńskiej na uroczyste wręczanie dyplomów absolwentom Wydziału Technologii Żywności SGGW-AR połączone z XV-leciem wydziału, zorganizowanym w dn. 11.12.1976 r. w Auli Kolumnowej SGGW przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. W zaproszeniu zawarto także program wydarzenia. Wym. 15 cm x 10,5 cm.

SZARFA Z OTWARCIA MUZEUM

Trójbarwna szarfa Heroldów uszyta współcześnie, zaledwie kilkanaście lat temu z inicjatywy wiceprezesa Stowarzyszenia Wychowanków SGGW – Pana Józefa Rzewuskiego, na uroczyste otwarcie Muzeum SGGW w styczniu 2008 roku.

Stylistyką, kolorystyką, zakomponowaniem i wykonaniem nawiązuje do studenckiej tradycji otrzęsin, znanej także pod nazwą jako FUKSÓWKA. Szarfa powstała według pierwowzorów noszonych przez Heroldów w latach 40. ubiegłego wieku. Łączy trzy pasy tkaniny w kolorach bordo, szarości i zieleni. Symbolizujących najstarsze wydziały Uczelni: Rolniczy, Leśny, Ogrodniczy.

Obiekt odwołujący się do powojennej historii Szkoły i ówcześnie praktykowanych zwyczajów ułatwiających zacieśnianie więzi, budowanie autentycznych przyjaźni i relacji braterskich w gronie wychowanków SGGW. W trudnej rzeczywistości tamtego okresu, tzw. Fuksówki były świadomym potwierdzeniem i wyrażeniem chęci aktywnego uczestnictwa w rozwoju kulturalnym Uczelni. Współczesna replika szarf Heroldów stanowi cenną pamiątkę z otwarcia Muzeum SGGW, którego działalność oficjalnie zainaugurowano przecięciem takiej oto wstęgi.

FOTOGRAFIE Z ODKRYCIA TAJNEJ SKRYTKI

Dokumentacja fotograficzna z niezwykłego odkrycia kompletu tajnych dokumentów Narodowych Sił Zbrojnych z okresu 1942-1944, odnalezionych w zwieńczeniu szafki żaluzjowej przekazanej przez Muzeum SGGW do konserwacji na Wydział Technologii Drewna SGGW w 2009 roku. Szafka z lat 30. lub 40. ubiegłego wieku pochodzi z wyposażenia gabinetu pierwszego powojennego rektora SGGW – prof. Franciszka Staffa. Do zbiorów wraz z innymi meblami po profesorze, trafiła dzięki uprzejmości Pani prof. Teresy Ostaszewskiej, ówczesnej kierownik Pracowni Ichtiologii i Rybactwa Wydziału Nauk o Zwierzętach SGGW.

Zbiór 5 wielobarwnych zdjęć ma dla nas duże znaczenie. Z jednej strony przybliża starania konserwatorów drewna zabytkowego SGGW o ocalenie obiektów meblarstwa, zarówno tych odznaczających się wysoką klasą artystyczną, jak i o dużym znaczeniu historycznym. Wskazując także na przedstawicieli tej generacji osób, które zyskały gruntowne wykształcenie pod kierunkiem Pani prof. Ireny Swaczyny, niekwestionowanego autorytetu w dziedzinie. Z drugiej zaś pokazuje jak ciekawych i fascynujących odkryć można dokonać w pracy z muzealiami i obiektami konserwatorskimi, a choćby i w trakcie tak prozaicznych czynności jak demontaż elementów konstrukcyjnych mebla i przygotowanie go do dalszych etapów pracy.

Wspomniane kadry wpisują się także w historię Muzeum SGGW, które pomimo zaledwie 16 lat funkcjonowania, ma już za sobą tak niecodzienne zdarzenie, jakim było ujawnienie skrywanych latami archiwaliów, odsłaniających prawdę na działalność jednej z najprężniejszych organizacji konspiracyjno-zbrojnych w okresie II wojny światowej.

Cztery fotografie, trzy w formacie 15 cm x 10 cm i jedna o wymiarach 17 cm x 12,5 cm, ukazują szafkę i odkrywców cennego znaleziska, w tym zdemontowane zwieńczenie mebla wraz z dokumentami oraz pusty schowek z uwidocznioną konstrukcją wewnętrzną po zabraniu zawartości. Autorem poszczególnych ujęć jest Pan mgr inż. Andrzej Cichy, wieloletni pracownik Wydziału Technologii Drewna SGGW.

TABLEAU STUDENTÓW LEŚNICTWA

Reprodukowane tableau z absolwentami Wydziału Leśnego SGGW z 1925 roku, którzy kształcili się w pierwszych latach istnienia Uczelni, tj. w początkach drugiej dekady XX stulecia. Zrealizowane w wersji oryginalnej przez atelier STUDIO w Warszawie, najpewniej w 1926 roku, na co wskazuje obecność prof. Władysława Grabskiego, rektora SGGW w latach 1926-1928.

Zespół obejmuje kilkadziesiąt wizerunków umieszczonych na jednej tablicy. Studenci w otoczeniu władz Wydziału, Magnificencji oraz członków Senatu Akademickiego, zajmują dolne rzędy. Prezentują się w gronie uznanych i cenionych profesorów, dydaktyków oraz naukowców. Są wśród nich członkowie ówczesnej kadry, a w szczególności zasłużeni dla nauk leśnych, specjaliści w takich dziedzinach jak urządzanie i użytkowanie lasu, ochrona dóbr leśnych i entomologia. W gronie tym figurują m.in. prof. Marceli Marcichowski, prof. Adam Schwarz, prof. Władysław Jedliński, prof. Jan Sosnowski, prof. Zygmunt Mokrzecki, prof. Michał Korczewski i prof. Zdzisław Ludkiewicz.
Z Księgi Pamiątkowej wydanej w latach 30. ubiegłego wieku, wiadomo, że przedstawieni studenci byli dyplomantami prof. Schwarza, prof. Jedlińskiego i prof. Mokrzeckiego. Należy się domyślać, że nie wszyscy obronili się uzyskując tytuł inżynierski, albowiem w wykazie prac dyplomowych zawartych we wspomnianej publikacji z 1936 roku, nie uwzględniono wszystkich nazwisk występujących na tableau.

Wizerunki profesorów ujęte zostały w formę owalną, w odróżnieniu od wychowanków SGGW ukazanych w prostokątnych kształtach. Całość otrzymała dekorację floralną z wstęgą opatrzoną napisem SZKOŁA GŁÓWNA GOSPODARSTWA WIEJSKIEGO W WARSZAWIE 1921-25. Cechuje ją wyjątkowo czytelna symbolika nawiązująca do procesów kształcenia i zdobywania wiedzy, wskazująca na niepodważalną rolę książek jako podstawowego źródła czerpania wszelakich informacji. Oprawione w passe-partoux tableau zostało umieszczone w ramie za szkłem. Wym. bez ramy: 48,5 cm x 33 cm.

Reprodukowana wersja tego szczególnego portretu zbiorowego znalazła się w zbiorach dzięki rodzinie jednego z absolwentów, niejakiego Wincentego Pertkiewicza, który otrzymał stopień inżyniera w dn. 15 marca 1929 roku na podstawie pracy dyplomowej pt. „Urządzanie obrębu Dąbrowa w naukowo-doświadczalnym leśnictwie SGGW Strzelna”, napisanej pod kierunkiem wybitnego znawcy z Zakładu Urządzania Lasu SGGW – prof. Władysława Jedlińskiego,
Obiekt wiąże się też z wyjątkowo ważną i pożyteczną tradycją akademicką, jaką było i jest fotografowanie konkretnych roczników studentów i absolwentów Szkoły w otoczeniu grona profesorskiego, władz wydziału i senatu.

WAGA TORSYJNA W SKRZYNCE

Przyrząd do pomiaru małych sił: elektrostatycznych, magnetycznych, grawitacyjnych [za: SJP PWN]. Powstały najprawdopodobniej w okresie powojennym, być może w latach 50/60 XX wieku, produkcji węgierskiej. Z całą pewnością wykonany w Budapeszcie, co potwierdza informacja zawarta na okrągłej tarczy wagi zespolonej z solidnym statywem opatrzonym w chromowane elementy. Do obiektu przeznaczona jest drewniana skrzynka do przechowywania, opatrzona w metalowy uchwyt i zamknięcie na kluczyk. Jego wymiary to ok.: wys. 40,5 cm x szer. 25,5 cm.

Wagę podarował do zbiorów jeden z członków Rady ds. Muzeum SGGW, Pan dr Jacek Łojek z Katedry Hodowli Zwierząt. Z pozyskanych od darczyńcy informacji wiadomo, że była ona na wyposażeniu Zakładu Hodowli Owiec SGGW, służąc swym użytkownikom w pracach badawczych i laboratoryjnych.

Takie muzealia przypisuje się do działu TECHNIKA, w którym od lat gromadzone są urządzenia, naczynia, sprzęty i aparatura, dostosowane do potrzeb ściśle naukowych. Używane w celach dydaktycznych i eksperymentalnych, przez lata ułatwiały prowadzenie wszelkiego rodzaju doświadczeń i dokonywanie odkryć, przyczyniających się stałego poszerzania wiedzy w różnych obszarach poznawczych.

W zbiorach Muzeum SGGW jest już jedna waga torsyjna, analityczna. Lecz poza identyczną nazwą oraz przeznaczeniem różni się ona od strony projektowej i konstrukcyjnej.

TEKST ŚWIĄTECZNEJ KOLĘDY

Tekst świątecznej kolędy pt. „Grudniowa noc” ze słowami autorstwa prof. Tomasza Boreckiego, rektora SGGW w latach 2002-2008, napisanej do muzyki skomponowanej przez prof. Stanisława Moryto, rektora Akademii Muzycznej w Warszawie w latach 2005-2012, później ze zmienioną nazwą na Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie.

Kolęda 5–zwrotkowa i 5–wersowa, zachowana w formie wydruku komputerowego z odręcznie sporządzonym dopiskiem zawierającym pozdrowienia dla Kustosza Muzeum SGGW. Do tekstu dołączona jest płyta CD zawierająca 14 ścieżek dźwiękowych nagranych podczas koncertu Bożonarodzeniowego w sali koncertowej Akademii Muzycznej. W koncercie udzielonym publiczności „na żywo” wzięli udział soliści, chór akademicki z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, a także instrumentaliści ze stołecznej szkoły muzycznej. Jedna ścieżka zawiera przemówienie skierowane do uczestników koncertu wraz z życzeniami świątecznymi. Kolęda „Grudniowa noc” została zaprezentowana w niezwykle wzruszającym wykonaniu przez kilkunastoletnią solistkę, dziewczynkę o imieniu Anna do muzyki odegranej na cymbałkach.

Słowa kolędy potwierdzają o szerokich zainteresowaniach humanistycznych Pana prof. Tomasza Boreckiego oraz Jego współpracy podejmowanej z innymi uczelniami, i to zarówno w okresie sprawowania urzędu rektorskiego, jak i w toku wieloletniej pracy w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

PRZEDWOJENNE POZYCJE WYDAWNICZE

Wydawnictwa tematycznie związane z rolnictwem i ogrodnictwem, w tym z uprawą roślin pastewnych, hodowlą kwiatów, sprzedażą-reklamą-dystrybucją nasion, a także specjalistycznych preparatów i środków pod ich prawidłową pielęgnację.

Starodruk pt. „Gospodarstwo pastewne jako środek podniesienia rolnictwa krajowego” autorstwa Antoniego Strzeleckiego, wydany nakładem i staraniem Redakcji Biblioteki Rolniczej w 1876 roku. Zawierający informacje o uprawie roślin okopowych, prezentujący dawne systemy rolnicze i metody mogące wpłynąć na dalsze procesy rozwojowe w dziedzinie gospodarki pastewnej. XIX-wieczna literatura fachowa w formie jednego tomu z numerem II, kończącym się na 167 stronie.

Druk do szerszego użytku pt. „Cennik nasion ogrodowych i rolnych W. Garnuszewski w Warszawie”, wydany i kolportowany na terenie stolicy w 1931 roku. Broszura reklamodawcza przygotowana w Zakładach Graficznych B. Wierzbicki i Spółka w Warszawie, posiada 143 strony. Odznacza się interesującą szatą dekoracyjno-graficzną przejawioną na miękkich okładkach, obejmującą znak Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego, firmy W. Garnuszewski oraz wystaw czasowych, organizowanych i cieszących się dużą popularnością w przedwojennej Warszawie. Oferta cenowa opracowana i przygotowana z myślą o konkretnych produktach z nasiennictwa, stanowi jakże ciekawy przykład szerzenia reklamy w dwudziestoleciu, ułatwiającej sprzedaż i upłynnianie towarów, a tym samym upowszechnianie na masową skalę środków do uprawy i hodowli roślin.

Przekazane materiały są cennym źródłem do badań historycznych, pozwalającym prześledzić stan wiedzy z zakresu pastewnictwa w 2 poł. XIX wieku, a także określić rolę i znaczenie promocji sprzedażowych w okresie II RP na przykładzie handlu produktami ogrodniczymi. Ich obecność w zbiorach jest zasługą absolwentki SGGW, od wielu lat zrzeszonej w Stowarzyszenia Wychowanków, Pani Mirosławy Bilskiej.

PROFESOROWIE SGGW W FOTOGRAFII

Fotografia czarno-biała z wizerunkami dwóch wybitnych profesorów SGGW, wykonana najprawdopodobniej w latach 70. XX wieku w obrębie dawnej siedziby Uczelni przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Przedstawia prof. Henryka Jasiorowskiego, rektora SGGW w latach 1975-1981, także wybitnego znawcę w dziedzinie hodowli bydła. Jak również prof. Stefana Liwskiego, dziekana Wydziału Melioracji Wodnych między 1970 a 1972 rokiem, uznanego i zasłużonego specjalistę w zakresie torfoznawstwa.

Kadr pozytywowy o wymiarach 18,1 cm x 13 cm został przekazany do Muzeum przez Panią Grażynę Skalmierską, wieloletnią Prezes Stowarzyszenia Wychowanków SGGW. Jest niezwykle cenną pamiątką po dwóch wielkich osobowościach w historii Szkoły, które przyczyniły się do zwiększenia jej prestiżu za sprawą swych osiągnięć.

Profesora Jasiorowskiego, który w czasie kierowania Alma Mater otworzył ją szeroko na wielopłaszczyznową współpracę z zagranicą. Przyczyniając się do błyskawicznego jej rozwoju oraz wzrostu znaczenia w kręgach międzynarodowych. Docenionego w kraju i na świecie fachowca w sprawach hodowlanych. Profesora Liwskiego, który pełnił wiele zaszczytnych funkcji na Uczelni jako prodziekan i dziekan, a następnie także jako I Zastępca Rektora SGGW, m.in. w okresie sprawowania władzy przez prof. Jasiorowskiego. Stąd hipotetycznie można założyć, że zdjęcie wykonano najpewniej w latach 70. XX wieku.

Zostanie ono włączone do stale poszerzającego się zbioru fotografii, jednego z najobszerniejszych i najlepiej opracowanych działów Muzeum. Stanowiącego doskonałe źródło do badań nad dziejami Uczelni.

MINI ZWIERZYNIEC

Zbiór 26 niedużych prac o charakterze artystyczno-przyrodniczym pod wspólną nazwą „WYDZIAŁ ZOOTECHNIKI RZEŹBY”, obejmujący małe formy rzeźbiarskie jednego z absolwentów Wydziału Rolniczego z 1952 roku – Pana Karola Przewłockiego, wykształconego w kierunku ichtiobiologicznym.

Poszczególne realizacje zainspirowane światem flory i fauny zostały wykonane z bio-materiałów znalezionych w terenie w postaci szyszek, patyków, wysuszonych liści oraz innych struktur pochodzenia naturalnego. Autorowi udało się z nich stworzyć zarówno formy zwierzęce, jak i roślinne. W tym m.in. jeże, ryby, węże i wielobarwne kwiaty.

Mini-rzeźby cechuje różnorodność opracowania plastycznego z uwagi na nadane im kształty, jak również kolorystykę. Dla rozróżnienia figurki zwierzęce nienaruszone ingerencją twórcy odznaczają się swoistym zabarwieniem. Podczas gdy botaniczne okazy pozwoliły na szersze rozwinięcie inwencji przy użyciu dostępnych farb. Razem obiekty te stanowią przejaw znaczących zdolności plastyczno-estetycznych, niezwykłej umiejętności dostrzegania w naturze zalążków swych przyszłych „rzeźb” oraz jej umiłowania popartego wieloletnim kształceniem w SGGW.

Maleńkie ZOO trafiło do Muzeum SGGW kilka lat temu w związku z trwającą podówczas wystawą. Cieszymy się, że jest w naszych zbiorach.

PRZYSIĘGA AKADEMICKA SGGW

Przysięga akademicka wystawiona na nazwisko Stanisławy Blusiewicz w związku z rozpoczęciem kształcenia na Wydziale Ogrodniczym SGGW w 1926 roku. Potwierdzająca otrzymanie obywatelstwa studenckiego wraz z uroczystym przyrzeczeniem JM Rektorowi SGGW do wytrwałego i konsekwentnego zdobywania wiedzy, dbania o dobre imię Uczelni, przestrzegania przepisów w niej ustanowionych i wykazywania posłuszeństwa względem sprawujących władzę.

Dokument sporządzony w orientacji poziomej na kartce formatu A4 z podpisem ówczesnego rektora SGGW w latach 1926-1928 – prof. Władysława Grabskiego, z numerem i usytuowanym pośrodku znakiem Uczelni obejmującym wizerunek orła w koronie z rozpostartymi skrzydłami i gałązkami w szponach. W otoczeniu trzech dekoracyjnych motywów floralnych oznaczających najstarsze Wydziały SGGW: Rolniczy, Leśny i Ogrodniczy.

Dar pochodzący z prywatnego archiwum rodzinnego jest pamiątką po ciotce Stanisławie Blusiewicz.

TERMOSTAT DO ROŚLIN

Przedwojenny [?] termostat do prac w zakresie genetyki, hodowli i biologii roślin. Przez wiele lat pozostający na wyposażeniu „Rakowieckiej”, przeniesiony w związku z przeprowadzką na kampus ursynowski. Urządzenie wykonane przez znaną i cenioną firmę BERENT i PLEWIŃSKI, najprawdopodobniej w dwudziestoleciu, za czym przemawia fakt, że prowadziła ona swą działalności do 1944 roku. Cieplarka ma podłączenie do prądu i dwukondygnacyjną obudowę z piętrowym ułożeniem modułów zintegrowanych w całość.

Niższa część znacznie szersza od górnej ma kształty zbliżone do kwadratu i wymiary: szer. 28,5 cm x wys. 28,5 cm i gł. 25,5 cm. Posiada zamontowane od frontu metalowe drzwiczki zamykane na zasuwkę. Dwupoziomowe wnętrze rozdzielone jest mini rusztem. Na zewnętrznej stronie drzwiczek umieszczono etykietę zakładu produkcyjnego z adresem firmy: BERENT I PLEWIŃSKI w Warszawie przy ul. Moniuszki 12. Na ściankach bocznych znajduje się przezroczysta rurka oraz trzy pokrętła łączące się tunelowo z wnętrzem, w tym m.in. ze spodnią płytą. Kabel do prądu niknie w prostokątnej „puszce” umieszczonej z lewej strony z lampką zapalającą.

Górna część połączona z dolną w formie prostokąta o wymiarach: szer. 21,5 cm x wys. 15,5 cm i gł. 22,5 cm. Posiada z przodu szybkę i zamknięcie, 2 szyny w środku i 2 wyloty tunelowe. Po prawej stronie znajduje się znacznej wielkości termometr z kablem. Z lewej nieduży lejek plastikowy. Górną płaszczyznę urządzenia wieńczy pośrodku usytuowane pokrętło. Całość na płaskiej podstawie z nóżkami o nieregularnych kształtach, umieszczona jest na wysokości 8,5 cm nad powierzchnią podłogi.

Obiekt został podarowany do Muzeum przez Pana dr inż. Macieja Adamowskiego z Katedry Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin SGGW. Jest wyjątkowy z kilku powodów.

Jako element przedwojennego wyposażenia Szkoły pokazuje dużą dbałość o dostarczanie laborantom i pracownikom Uczelni odpowiednich narzędzi pracy, takich, które stwarzają dogodne warunki do naukowych celów i doświadczeń. Cieplarka jest także znakomitym osiągnięciem cenionej firmy warszawskiej działającej w międzywojniu. Sama ze swą formą i poszczególnymi elementami konstrukcyjnymi stanowi ciekawy przykład ówczesnych wizji projektowych tego typu urządzeń.

PAMIĄTKI PO “RAKOWIECKIEJ”

Obiekty i materiały związane z pierwszą stałą siedzibą Uczelni zlokalizowaną przy ul. Rakowieckiej w Warszawie oraz pracą technologów drewna przy użyciu specjalistycznego sprzętu, przekazane przez jednego z pracowników Katedry Nauki o Drewnie i Ochrony Drewna, Pana dr inż. Piotra Mańkowskiego.

Zbiór obejmuje pamiątki odwołujące się do różnych obszarów funkcjonowania Uczelni, czy to w zakresie ewidencjonowania i zarządzania mieniem Szkoły, zamieszczania ważnych informacji i numerów kontaktowych szybkiego reagowania w przestrzeniach ogólnodostępnych, kolportowania materiałów dydaktycznych, prowadzenia aktywności skierowanej do potencjalnych kandydatów na studia oraz spisów osobowych kadry naukowo-dydaktycznej i administracyjnej Uczelni. W tym także posługiwania się profesjonalnymi narzędziami pracy. Biorąc pod uwagę ich zróżnicowanie można przyjąć ramy czasowe powstania dla całego zespołu, od ok. 1931 roku do lat 90. ubiegłego stulecia. Z tą ostatnią granicą według hipotetycznych ustaleń.

Metalowe tablice z dwóch budynków SGGW przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, zdjęte z elewacji najprawdopodobniej w trakcie przeprowadzki na kampus w Ursynowie. Opatrzone podpisami PAWILON I i PAWILON II pozwalały identyfikować dwa najstarsze gmachy Uczelni pobudowane w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Tablice kwadratowe o wym. 32 cm x 32 cm z blachą pomalowaną na czerwono, literami w kolorze jasnym i wewnętrznym obramowaniem.
Dawny informator z numerami szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia nagłych zagrożeń, zawierający telefoniczne kontakty alarmowe na Pogotowie Ratunkowe, Gazowe, Elektryczne, Wodociągowe i Kanalizacyjne. W tym także do Straży Pożarnej i na Komendę Milicji Obywatelskiej. Lista z numerami używanymi w telefonii stacjonarnej została wyeksponowana na prostokątnej tekturce w ramce za szkłem. Dla lepszej widoczności kombinacje cyfr wyeksponowano czerwonym kolorem na jasnym tle. Wymiary z ramką: szer. 37,3 cm x wys. 22,5 cm.
Ulotka informacyjno-promocyjna zachęcająca uczniów szkół średnich do odbywania przedwstępnych kursów przygotowawczych do kształcenia na studiach w SGGW pod nazwą KURS-AR. Zawierająca w treści terminy zajęć, wyliczenie prowadzonych przedmiotów, korzyści wynikające z udziału w spotkaniach doszkalających, numer kontaktowy do zapisów.
Księga Inwentarzowa Katedry Fizykochemicznych Podstaw Technologii Drewna, niewypełniona, za to z pieczątkami i podpisami ówczesnego Kwestora SGGW, Pana mgr Bohdana Połotnickiego, także Dyrektora Administracyjnego, Pana mgr Krzysztofa Pokory. Przygotowana w formacie A4 zawiera 49 stron do prowadzenia ewidencji środków trwałych. Wewnątrz ma przewiązaną etykietkę z lakowym odciskiem pieczęci, pieczątką i podpisem wieloletniej Sekretarz Uczelni – Pani Zofii Janickiej, datą z dn. 9 listopada 1982 roku.
Księga Inwentarzowa Księgozbioru Zakładu Entomologii Leśnej Katedry Ochrony Lasu, niewypełniona, za to z pieczątkami ww. jednostki Wydziału Leśnego SGGW. Obiekt formatu A4 z instrukcją dotyczącą wypełniania i prowadzenia wpisów.
Księga z Zakładu Ochrony Drewna SGGW do ewidencjonowania publikacji wydawniczych, niewypełniona, za to z pieczątkami ww. jednostki wydziałowej, pieczątkami i podpisami ówczesnego Kwestora SGGW, Pana mgr Bohdana Połotnickiego, a także Dyrektora Administracyjnego, Pana mgr Krzysztofa Pokory. Wykonana w formacie A4 i opatrzona we wskazówki dotyczące wpisów, łącznie obejmująca 198 stron do prowadzenia rejestru środków trwałych. Posiada przewiązaną w środku etykietkę z lakowym odciskiem pieczęci, pieczątką i podpisem ówczesnej Sekretarz Uczelni, Pani Zofii Janickiej oraz datą z dn. 7 maja 1981 roku.
Maszynopis powielony na prawach rękopisu z materiałami pomocniczymi do ćwiczeń z nauki o drewnie pt. „Budowa, charakterystyka techniczna i zastosowanie drewna najważniejszych gatunków krajowych”, autorstwa prof. Witolda Dzbeńskiego z 1976 roku. Strony nie ponumerowane formatu A4, ujęte są razem w plastikowej obwolucie.
Wydawnictwo nakładem i staraniem SGGW zrealizowane w podręcznym formacie A5, obejmujące skład personalny Uczelni w roku akademickim 1931/1932 wraz ze spisem wykładów przewidzianych w tamtym okresie. Okładka z symboliką akademicką, wizerunkiem orła w koronie, trzymającego w szponach dwie gałązki, otoczonego z trzech stron floralnymi akcentami ozdobnymi dla oznaczenia najstarszych wydziałów: Rolniczego, Leśnego i Ogrodniczego. W środku znajduje się pieczątka Zakładu Użytkowania Lasu SGGW z adresem przy ul. Rakowieckiej 8 w Warszawie.
Prostokątna pieczątka z drewnianym uchwytem i śladami po tuszu, należąca niegdyś do Zakładu Remontowo-Budowlanego SGGW zlokalizowanego na terenie pierwszej stałej siedziby Uczelni przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Zawiera ówczesny adres oraz numer kontaktowy do warsztatu.
Mikroskop tarczowy dwuokularowy o mocnej i wyjątkowo solidnej konstrukcji żeliwno-metalowej, służący przez wiele lat na Wydziale Technologii Drewna SGGW. Podstawa: szer. to ok. 22 cm, gł. ok. 30 cm. Wys. obiektu ok. 32 cm.